ماه شعبـان المعظم شـد تمــــام از افق کم کم نمایان شد صیام
سفره شعبـان دگـر برچیده شد تا هلال مــاه رحمت دیده شـد
ماه شعبان ماه ختم الانبیاست مــاه میــلاد معـز الاولیــاست
رفت ماه حضرت ختمی مآب چشم گردون ازفراقش پر زآب
میرود شعبان مـه پاک رسـول مــاه گل های گلستـان بتــول
دوریش برما بسی دشوار باد هرکجا رفتی خدایش یار باد
میرسد سال دگر باعشق وشور ماه شعبان ماه رحمت ماه نور
لیک عمر ما شود روزی تمام چون دهد پیک اجل بر ما پیام
پس بیــا قدر مـه شعبــان بدار تا که هستی زنده ای پرهیزگار
میرسد اینک ببین مـاه صیـام ماه توبه ماه محبوب صیـام
می وزد بوی دل انگیز نسیم خیز در کوی هوالهو شو مقیم
ای گنه کـار به دام افتاده خیــز اشک حسرت بر در این خانه ریز
میدهد راهت خــدای چاره ساز می کند درب سرایش برتو باز
از ندامت اشک خود جاری نما تا سحرگاهان سویش زاری نما
دست ابلیس و شیاطین بسته است روزه دار از دام شیطان رسته است
درب توبه باز باشد این زمان رو نما ای دل بسوی آسمـان
صبحگاهان درقیام و در رکوع کن تضرع با خضوع و با خشوع
پشت این در شو مقیم و در بزن گو به صاحب خانه بر من سر بزن
صاحب این خانه باشد ذوالکرم مقدم مهمان بدارد محترم
ربنـا انـا سمعنــا ازسمــا میرسد بانگ منادی بهر ما
ربنا اغفرلنــا آید به گوش دیگ رحمت آمده اینک بجوش
خیز و ازاین فیض رحمانی بچش بـرمعاصی خط بطلانی بکـش
گردراین مه توبه ات گردد قبول هم خدا خشنود گردد هم رسول
من که (مقدادم) ندارم توشه ای شاید از این مه بچینم خوشه ای