علامه طباطبایی و ماه رمضان

یکی از فضلا  می‏گفت: به مرحوم آیت الله شهید مطهری عرض کردم که شما فوق‏العاده از علامه طباطبایی تجلیل می‏کنید. تعبیر «روحی فداه» را درباره ایشان به کار می‏برید، این همه تجلیل به خاطر چیست؟ ایشان فرمود: من فیلسوف و عارف، بسیار دیده‏ام و احترام مخصوص من به ایشان، نه به خاطر این است که او یک فیلسوف است، بلکه به این جهت است که او عاشق و دل‏باخته اهل بیت علیهم‏السلام است. علامه طباطبایی قدس‏سره در ماه رمضان، روزه خود را با بوسه بر ضریح مقدس حضرت معصومه علیهاالسلام افطار می‏کرد. ابتدا پیاده به حرم مطهر مشرّف می‏شد و ضریح مقدس را می‏بوسید. سپس به خانه می‏رفت و غذا می‏خورد. این ویژگی اوست که مرا به شدت شیفته ایشان کرده است.

همچنین آمده است علامه طباطبایی در مراتب عرفان و سیر و سلوک معنوی، مراحلی را پیموده بود. اهل ذکر و دعا و مناجات بود. در طول راه که او را می‏دیدند، همواره ذکر خداوند سبحان را به لب داشت.

در جلسه‏های بحث و درس که شرکت می‏کرد، وقتی جلسه به سکوت می‏کشید، لب‏های استاد به ذکر خدا حرکت می‏کرد. به نافله‏ها مقید بود. حتی گاهی دیده می‏شد که در طول راه مشغول خواندن نمازهای نافله است. شب‏های ماه رمضان تا صبح بیدار بود و مقداری مطالعه می‏کرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و ذکر می‏گذراند.