قالت فاطمه علیه السلام فی دعائها یوم السبت:

اللهم افتح لنا خزائن رحمتک و هب لنا اللهم رحمه لا تعذبنا بعد ها فی الدنیا والاخره…

بحارالانوار،ج87،ص338

اول دعا راجع به رحمت خداوند است وآن هم خزائن رحمت او و آن هم  فتح وگشایش این خزاین و یکی هم اثر این خزینه است. خزینه ی رحمت و گشایش رحمت الهی  چه آثاری دارد ؟ چگونه رنج را از ما بر می دارد؟

در مورد رحمت این نکته را بگویم : حقیقت رحمت در این معناست که تو به حالتی می رسی  که دیگر رنجی نمی بینی و خیلی  می ارزد که آدم جوانی خود را بدهد تا به یک حقیقی برسد که رنج هایش را از دست بدهد و حتی در متن  بلاها و گرفتاری ها راحت باشد و رنجی نداشته باشد.

جلوه های رحمت خدا

رحمت خدا، نمودها و جلوه هایی دارد.آشکار است. انسان گاهی رنج هایی می بیند ولی همین رنج ها حامل عنایت و محبت خدا هستند، برای انصراف من ، توجه دادن به من ، شستشو کردن من است.

تعبیری است در دعا:”الهی ترحم من تشاء بما تشاء کیف تشاء” (مفاتیح الجنان، دعای ابو حمزه) . وقتی می خواهی به کسی محبت کنی ،آنطور که خودت می خواهی به کسی محبت کنی ،آن طور که خودت می خواهی و با آن چه که می خواهی با او مهربانی می کنی ، حتی با  رنج ها و زمین زدنها.

دوستان انسان، سلام نکرده اند، تو سرش زده اند، کتک خورده ، تحقیر شده، نزدیکترین کسان او هم، به اوتوجه نکرده اند، این ها عین رحمت اوست.  آدمی که رنجی می بیند، دو نگاه دارد:

یکی اینکه دیدی فلانی با من چه کرد؟ و یک موقع هم می گوید: دیدی فلانی این بود. وقتی  ظرف تو می افتد ومی شکند، یک وقت می گویی : دیدی شکست؟ یا اینکه می گویی : دیدی ! شکستنی بود؟ این نگاه دوم است که تورا به رحمت حق گره می زند و مست و مد هوشت می کند. با این نگاه  و درک مستمر از عنایت های حق دیگر مگر تو می توانی ضعف اعصاب بگیری؟ دیگران هرچه می خواهند اذیت کنند ، ولی” عندک مما فات خلف و لما فسد صلاح و فیما انکرت تغییر فامنن علی قبل البلاء بالعافیه و قبل الطلب  بالجده و قبل الضلال بالرشاد”(مفاتیح الجنان ، دعای مکا رم الاخلاق) .تو بهره مند می شوی وقبل از بلا ء، عافیت را یافته ای و قبل از ضلال و سردرگمی ، به رشد رسیده ای .این ها رحمت حق است که ظهور و بروز دارد واین مهربانی و انس اوست که تورا رها نمی کند.

دیده اید ؟! آدم می خواهد با کسی حرف بزند وقضایا را برایش شرح دهد ، مثل مباشر با اربابش ، اصلا نمی ایستد و توجهی نمی کند شاید تحقیرش کند درحالی که دستش را به پشتش زده و او با ذلت دنبالش می رود و می گویدکه چه شده  وچه نشده .و ارباب اصلا به روی مبارک هم نمی آورد. یک وقت هم کسی را به یاد می آوری ، نه تنها توقف می کند بلکه می نشیند و با توانس می گیرد رهایت نمی کند.”یا جلیس من ذکره“

شرحی بر دعاهای روزانه ی حضرت زهرا(سلام الله علیها)/استاد علی صفایی حائری