روز قلم
امام صادق(ع) فرمودند:
إِذاَ کَانَ یومَ القِیامَةِ جَمَعَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ النَّاسَ فِی صَعِیدٍ وَاحِدٍ وَ وُضِعَتِ المَوَازِینُ فَتُوزَنُ دِمَاءُ الشُّهَدَاءِ مَعَ مِدَادِ العُلَمَاءِ فَیرَجَّحُ مِدَادُ العُلَمَاءِ عَلَی دِمَاءِ الشُّهَدَاءِ
زمانی که روز قیامت شود، خداوند (عزوجل) مردم را در یک جا جمع میکند و ترازوهای عدالت گذاشته میشودو خون شهیدان با قلم دانشمندان وزن کشی میشود، پس قلم عالمان بر خون شهیدان برتری میکند.
تاریخ نوشتار در مفهوم وسیع خوأ، به سالیان بسیار دور برمیگردد. استفاده از ابتدایی ترین وسایل از قبیل سنگ و چوب و استخوان، تا استفاده از پیشرفته ترین وسایل الکترونیکی برای نوشتن، نشان دهنده اصرار و سماجت آدمی بر ارائه و حفظ افکار خود است که این مسئله، اهمیتی بیشتر از قدمت کتابت دارد.
نوشتن، زمان و مکان خاصی نمیخواهد و این دلیلی بر جاودانه بودن قلم است. خداوند بر قلم سوگند یاد میکند و حتی سورهای به همین اسم نازل میفرماید:
پیشوایان اسلام نیز در احادیث بی شماری به یاران خود تأکید کردند که به حافظه خودقناعت نکنند و احادیث اسلامی و علوم الهی را به رشته تحریر درآوردند و برای آیندگان به یادگار بگذارند.
با توجه به اهمیت قلم و نوشتار، روز چهاردهم تیرماه به پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای فرهنگ عمومی، به عنوان روز قلم در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسید.