امام صادق(ع) از رسول خدا (ص) از خداوند سبحان، نقل كرده كه حضرت حق فرموده:

من دنيا را در ميان بندگانم وام قرار دادم. پس هر كس به من از دنيا قرض‏ بدهد (يعنى از عوايد دنيا به من قرض بدهد) براى هر درهم و يا دينار آن قرض، ده برابر تا هفتصد برابر مى‏دهم.

اگر كسى از بندگانم از مال دنيا به من قرض ندهد، من از او به زور سه خصلتى را كه به وى داده بودم مى‏گيرم كه اگر يكى از آن سه خصلت را به ملائكه‏ام مى‏دادم، بوسيله آن از من راضى مى‏شدند.

امام صادق(ع) سه خصلت مزبور را صبر بر مصيبت، رحمت خدا و هدايت دانستند.

به نظر مي رسد كه مراد از قرض به خدا در اين حديث صدقه دادن و دستگيري از فقرا باشد چرا كه در روايات ديگر نيز بر اين نكته تاكيد شده كه خدواند صدقه را ده برابر مي كند و قرض را 18 برابر. در تفسير ايه من ذي الذي يقرض الله قرضا حسنا نيز بسياري از مفسرين قرض را به مفهوم زكات و صدقه تفسير كرده اند

متن روايت:

و از ابو على اشعرى از محمد بن عبد الجبار از صفوان بن يحيى از اسحاق ابن عمار و عبد اللَّه بن سنان از ابو عبد اللَّه عليه السلام از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله از خداوند سبحان، نقل كرده كه حضرت حق فرموده: من دنيا را در ميان بندگانم وام قرار دادم. پس هر كس به من از دنيا قرض‏ بدهد (يعنى از عوايد دنيا به من قرض بدهد) براى هر درهم و يا دينار آن قرض، ده برابر تا هفتصد برابر مى‏دهم. اگر كسى از بندگانم از مال دنيا به من قرض ندهد، من از او به زور سه خصلتى را كه به وى داده بودم مى‏گيرم كه اگر يكى از آن سه خصلت را به ملائكه‏ام مى‏دادم، بوسيله آن از من راضى مى‏شدند.
بعد امام صادق عليه السلام اين آيه را خواند: (كسانى كه هنگام ديدن مصيبت مى‏گويند ما همه براى خدا هستيم و به سوى او خواهيم رفت. خداوند به چنين اشخاص درود مى‏فرستد.) اين يكى از آن سه خصلت مى‏باشد. دومى رحمتى است كه به دنبال آيه بالا آمده (و رحمه) و سومى هم هدايتى است كه به دنبال آن آيه مى‏فرمايد: (آنان هدايت شده هستند). بعد امام صادق عليه السلام فرمود: اين سه خصلت هستند كه خداوند از بنده‏اش به جبر مى‏گيرد.(الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، ص: 239).

________________________________________
شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، 1جلد، انتشارات دهقان - تهران، چاپ: سوم، 1380ش.