رفتی و در حسرت یک مجلس اخلاق تو

می گزند  انگشت خود انبوهی از عشاق تو

مجلس انس تو چون چشمه زلال و پاک بود

مثل خط سیری از این خاک تا افلاک بود

محضرت مجموعه ای از شور بود و شعور

میشد از انفاس تو قلب مریدان پرسرور

چهره ات یاد خدا را در دل از نو میشکفت

تو که می گفتی سخن دل ،از دل و جان می شنفت

رونق بازار دل از مجلس بازار بود

محفل انس و تهذب مجمع اخیار بود

یاد تو یادآور یک آیت از سوی خداست

زین سبب این دل سراسر پر زیاد مجتباست .