آنچه که ممکن است کودک را دچار مشکل در این شناخت کند، افکار خام و نادرستی است که از تجزیه و تحلیل برخی اطلاعات به دست آمده با ذهن محدود خود بدان می رسد. یکی از اشتباه هایی که ممکن است رخ دهد، دادن اطلاعات نادرست از خداوند وتایید برخی از افکار خام کودکان درباره خداست. برخی از والدین به گمان اینکه با دادن هر گونه اطلاعاتی درباره ی خدا و صفات او می توانند ذهن پرسشگر کودک را قانع و ساکت کنند، یا این تصور که اگر من معلوماتی ندهم ممکن است دیگر مرا قبول نداشته باشد، گاهی اطلاعاتی را می دهند که بیشتر از آنکه جنبه ی علمی داشته باشد، تصوری است که خود او سال ها در باره ی خدا داشته است.

چنین کودکی دیر یا زود به اطلاعات دقیقی درباره ی سوالات خود خواهد رسید و آنگاه به تمام گفته های شما به دیده تردید می نگرد. بعضی از کودکان هم با همین معلومات به دست آمده از طریق پدر و و مادر سال ها زندگی می کنند که ممکن است آسیب های شناختی جدی را برای آنها به دنبال داشته باشد. از این رو توصیه می شود در مواردی که خود به باور درستی دست پیدا نکرده اید،  قدری تامل کنید و فقط در زمانی که از صحت معلومات خود در زمینه ی خداشناسی مطمئن شدید، آن را به کودک خود منتقل کنید.

در بسیاری از موارد شما می توانید از کودک فرصتی بگیرید تا در زمینه ی سوال او مطالعه و پرس و جو داشته باشید یا او را به شخص دیگری که می دانید معلومات بیشتری دارد، ارجاع دهید. در مواردی که اطلاعات کامل و مفیدی در اختیار ندارید، با کودک خود صادق باشید و با همین صداقت خود، ایمان راستین خود را اعلام کنید.

1- علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 104، ص 97

اثر ابراهیم  اخوی  منبع شمیم یاس

صفحات: 1· 2