همیشه باید به یاد داشته باشید که این جا دنیاست ، بهشت نیست.افراد ناراضی معمولا کسانی اند که از دنیا انتظار بهشت را دارند. این ویژگی بهشت است که هرچه انسان اراده کند، محقق می شود، خداوندمتعال در قرآن کریم می فرماید:

«لا یسمعون حسیسها وهم فی ما اشتهت انفسهم خالدون…» سوره ی انبیاء آیه ی 102

اما در دنیا اینگونه نیست .دنیا به جهت ماهیت وهدفی که برای آن در نظر گرفته شده ،برنامه ی خاصی دارد که انسان باید خود را باآن تنظیم کندو انتظاراتش را با آن هماهنگ سازد.ما به دنیا نیامده ایم تا آن گونه که می خواهیم زندگی کنیم. بلکه به دنیا آمده ایم تا هنرو مهارت خود را در هماهنگ شدن با کش و قوس های زندگی نشان دهیم.

دنیا محل برگزاری آزمون بهشت است، نه خود بهشت! هیچ گاه یک دانش آموز سوال امتحان را مطابق میل خود تنظیم نمی کند!حال قضیه ی دنیا نیز به همین ترتیب است. ما معمولا انتظار داریم برنامه ی دنیا که امتحانی بزرگ است را طبق خواسته ی ما تنظیم شود، حال آنکه دنیا آزمون بزرگ زندگی است واگر انسان از دنیا انتظار بهشت داشته باشد، میان انتظارات وواقعیت های زندگی ناهماهنگی به وجود خواهد آمد و همین موجب نارضایتی از زندگی می گردد.بنابراین اگر دنیا را آنگونه که هست بشناسیم و بپذیریم و براساس شرایط موجود آن کار و فعالیت کنیم، می توانیم امیدوار باشیم که به رضایت از زندگی دست یابیم.در بهشت آنچه را بخواهیم می شود.اما در دنیا آنچه را می شود باید خواست .این یک اصل مهم در احساس رضایت از زندگی است .

منبع :رضایت از زندگی ،عباس پسندیده