جایگاه اهل بیت در نگاه توحیدی
در جهانبینی توحیدی اهلبیت«علیهمالسلام» راهنمایان واقعی بشر به سوی تکامل انسانی هستند در منابع دینی اهلبیت«علیهمالسلام» به عنوان فروغ هدایت، کشتی نجات و راهبران دین و دنیای مردم معرفی شده اند. تمسک به آنان عامل فلاح و رستگاری و تخلف از آنان موجب سقوط و تباهی است. شناخت حقوق اهلبیت«علیهمالسلام» و رعایت آن عطیهی پروردگار و خیر کثیری ابست که سرانجام موجب نورانیت دل برای روئیت حقایق و الهام دقایق و شناخت مبنای واقعی قانون میگردد. در این مسئله که اهلبیت«علیهمالسلام» پس از نبوت مقام بیهمتایی از فضیلت و تقرب به خالق هستی را دارند، همهی مسلمانان اعم از شیعه و سنی اتفاق نظر دارند، چنان که ابنخلدون در این باره میگوید” و اذا کانت الکرامه تقع لغیرهم فما ظنک لهم علما و دینا و آثارا منالنبوه و عنایه منالاصل الکریم تشهد لفروعه الطیبه”
امکانپذیر است و از آنان سر میزند، چه گمان میبری درباره اهلبیت«علیهمالسلام» با آن علم و دین و آثاری که از نبوت در آنان بوده و عنایتی که خداوند به اصل کریم آنان پیامبر اکرم«صلیالله و علیه و آله وسلم» داشته و آن عنایت به شاخههای پاکیزهی آن اصل شریف رسیده است. بدون شک، اهلبیت«علیهمالسلام»از نظر شناخت عغقاید و احکام و سایر معاف اسلامی در عالیترین مقام بودهاند. تاکنون هیچ پژوهشگر کلامی، تاریخی، ادبی، اجتماعی و فقاهتی چه در زمان حضور و چه در اعصار بعدی نتوانسته است در علوم و معارف آنان اعتراض داشته باشد.
به همت هسته پژوهشی ژرفای بقیع