کسانی که در دریا می میرند یا طوری می شود که خاکستر می شوند،شب اول قبر آنان چه موقعی است؟یا شهیدانی که بعد از بیست سال جنازه شان پیدا می شود،آیا شب اول قبر آنان،شب اولی است که استخوان آنان را در قبر می گذارند؟

بر اساس آیات و روایات،روح انسان پس از مرگ و انقطاع از بدن مادی،خود را با بدن برزخی و قالب مثالی می یابد.بدن مثالی،شباهت بسیاری به بدن دنیوی انسان دارد؛ولی در عین حال بدنی است که با نظام و قوانین عالم برزخ سازگار است و با بدن مادی دنیوی،تفاوت هایی دارد.¹افزون بر اینکه در بیشتر موارد،مقصود از واژه(قبر)،در واقع (برزخ)است؛چنان که در روایت آمده:(ان القبر روضة من ریاض الجنة او حفرة من النار)²،(قبر یا باغی از باغ های بهشت و یا جایگاه پستی از جایگاه های آتش است.)

البته قبر برزخی و قبر خاکی،ارتباط خاصی با هم دارند؛ولی باید توجه داشت که عمده مسائل شب اول قبر و پس از آن،مرتبط با عالم برزخ است،نه قبر خاکی.³بنابراین هم عذاب قبر و فشار آن و هم شادی ها و فراخی های آن،مرتبط با عالم برزخ بوده و با قالب بدن برزخی،صورت می گیرد و قبر خاکی در این موارد،خصوصیتی ندارد.از این رو اگر مرده ای را بسوزانند،یا به دریا بینندازند و یا آن را مومیایی کرده و در محفظه های خاصی نگه دارند،باز هم مسائل شب اول قبر(فشار،سوال،مکافات و…)برای آنان خواهد بود و شب اول قبر آنها،همان شبی است که این بدن ها به دریا انداخنه شد،یا طعمه حریق گشته و یا خوراک حیوانی قرار گرفته است.شب اول قبر شهیدانی که پس از مدت مدیدی،اجساد مقدس و مطهر آنان یافت می شود؛همان شبی است که در بیابان ها مانده اند.حضرت امیر علیه السلام می فرماید:(فرو گذار نمی شود احدی از مردم که در شرق و غرب زمین و دریا و صحرا هستند؛مگر آنکه فرشته های سوال کننده،به ملاقات آنان خواهند رفت.)⁴