حضرت امام در نخستین شب ورود به شهر (پاریس)،در آپارتمان کوچکی اقامت کرد.هنگام خواب به اتاق خود رفت.ساعت دو بعد از نیمه شب که به وقت (نجف)چهار و به وقت تهران چهار و نیم بعد از نیمه شب بود،از اتاق بیرون آمد،وضو گرفت و برگشت.هنوز چهار ساعت به اذان صبح مانده بود.یکی از اطرافیان می گوید:تعجب کردیم که چرا ایشان زودتر از خواب برخاسته است.صبح معما حل شد،زیرا امام فرمود:اینجا چه طور است؟دیشب هر چه نشستم که صبح شود نماز بخوانم،هوا روشن نشد،مشخص گردید که ایشان به عادت هر شب مطابق به افق نجف اشرف دو ساعت به اذان صبح مانده برای نماز شب برخاسته است.خدمتشان گفتیم،افق اینجا با عراق دو ساعت اختلاف دارد.فرمود:بیایید ساعت مرا درست کنید.ک:(نماز نشان بندگی)دکتر سید حسین اسحاقی