باد نوروز وزیدست به کوه و صحرا جامه عید بپوشید چه شاه و چه گدا

بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست نازم آن مطرب مجلس که بود قبله نما

صوفی و عارف از این بادیه دور افتادند جام می گیر زمطرب که روی سوی صفا

همه در عید به صحرا و گلستان بروند من سرمست زمیخانه کنم رو به خدا

عید نوروز مبارک به غنی و درویش یار دلدار زبتخانه دری را بگشا

گر مرا به در پیر خرابات دهی به سر و جان به سویش راه نوردم ،نه به پا

سالها در صف اربابِ عمائیم بودم تا به دلدار رسیدم،نکنم باز خطا