علت معجزه بودن خبرهای قرآن کریم تنها در بیان حوادث تاریخی نیست بلکه به خاطر این است که :

1- از خیال بافی ها و خرافات دور است

2-تناقض در آن راهی ندارد

3- هیچ نکته ای که که با قداست و مقام پیامبران ناسازگاری داشته باشد در آن ها نیست

4- با عقل آدمی سازگاری دارد

5-با واقعیت های تاریخی مطابقت دارد

در روزگاران پیشین به تاریخ وقصه به چشم حرفهایی برای پرکردن  اوقات فراغت  و لذت بردن از نقل و شنیدن آنها در شب های سرد زمستان و…می ننگریستند .

اما قرآن کریم ودنیای امروز هرگز چنین نمی اندیشند و اهدافی والاتر برای تاریخ و داستان قائل است .

قرآن کتاب انسان سازی است و هدف اصلی  آن «تربیت » انسان هاست . البته این هدف نهایی  با اهداف فرعی تر و درجه دو ناسازگاری ندارد برخی از اهداف تاریخ و قصص قرآن عبارتند از :

1-پندگیری انسان ها و جوامع از سرگذشت ملت ها

2-دلداری پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم ) و پیروان خط توحید در مبارزه با مشکلات و این که پیروزی نهایی با حق است .

بیست و پنج آبانماه سالروز درگذشت علامه خلوص و  اراده ،

علامه جعفری

 به پاسداشت حریم علم و عبودیت ،

با قرائت سوره یس برکات قرانی را به روح پرفتوح ایشان هدیه می نماییم .

واتقوا یوما ترجعون فیه الی الله ثم توفی کل نفس ما کسبت وهم لایظلمون.(281بقره)

وپروا کنید از روزی که در آن به سوی خدا بازگردانده می شوید سپس به هر کسی آنچه بدست آورده به طور کامل داده می شود وبر آنان ستم نمی رود.

  معمول قرآن مجید این است که پس از بیان ریزه کاری های احکام وبرنامه های اسلامی در بسیاری از موارد یک تذکر کلی وعمومی وجامع برای تاکید وتحکیم آنچه قبلا گفته شده بیان می دارد تا احکام وبرنامه های پیشین کاملا در فکر وجان نفوذ کند. لذا در این آیه مردم را متوجه رستاخیز و کیفر اعمال بد کاران ساخته وبه آنها هشدار می دهد که توجه داشته باشند روزی در پیش است که همه اعمال انسان بدون کم وکاست به او داده می شود. تمام آن چه را که در بایگانی عالم هستی نگهداری شده یکجا بدست وی می سپارند. آنگاه است که از نتایج شوم آنها وحشت می کند اما این محصول چیزی است که خود او کشته وکسی به اوستم نکرده بلکه خود اوست که به خویش ستم روا داشته.ضمنا این آیه یکی دیگر از شواهد تجسم اعمال انسان در جهان دیگر می باشد.

                                                   تفسیر جوان/ص400، تفسیر نمونه/ص378

نکاتی که از آیه به دست می آید.

1.مراقبت خویش از خطرهای روز قیامت توصیه خدا به انسانها

2.بازگردانده شدن انسانها به خدا در قیامت، آن روز را هراس آفرین وسزاوار دغدغه ی خاطر ساخته.

3.قیامت روز بررسی کارهای انسان از جانب خدا وکیفر دیدن بدکاران

4.ایمان به معاد، برانگیزاننده انسان به صدقه وپرهیز از ربا خواری وترک اجبار مستمندان بر پرداخت قرض خویش

5.طلبکارانی که با بی اعتنایی به فقر شدید بدهکاران، آنان رابه پرداخت قرض خود را وادار کنند بی کم وکاست به کیفر رفتار ناپسند خود خواهند رسید.

6.در قیامت به هیچ کس ستم نخواهد شد.

 به همت حمزه لوی طلبه ی سال دوم                                                             تفسیر راهنما/ص258تا260

یاایها الذین امنوا اتقوا الله و ذروا مابقی من الربا ان کنتم ومومنین.(278بقره)

  ای کسانی که ایمان آورده اید!ازمخالفت فرمان خدا بپرهیزید وآنچه از ربا باقی مانده رها کنید اگر ایمان دارید.

 در این آیه خداوند افراد با ایمان را مخاطب قرار داده وتاکید بیشتری در مساله ربا می فرماید. جالب اینکه آیه فوق هم با ایمان به خدا شروع شد وهم با ایمان ختم شده. در واقع تاکیدی بر این معنی که ربا خواری با روح ایمان سازگار نیست.بنابراین هنگامی ایمان برای آنهاحاصل می شود که تقوا پیشه کنند وباقیمانده ربا یعنی مطالبات که در این زمینه دارند رها سازند. منظور این نیست که ربا خواران کافرند آنگونه که خوارج درموردگناهان کبیره به طورکلی می پندارند بلکه باایمان راسخ و ثمر- بخش سازگار نیست.          

           تفسیر نمونه/ص375تفسیرجوان ص389

1.ترس وپروا از خدا وتهیه وسیله ای کارساز(تقواپیشگی) برای مصون ماندن از عذاب او توصیه ای الهی به تمام مومنان

2.ایمان زمینه تقوا پیشگی است.

3.چشم پوشی از سودهای باقیمانده ربا پس از آگاهی به حرمت آن وپرهیز از ربا خواری از مصادیق تقوا است.

4.ادعای ایمان ناسازگار با بی تقوایی وربا خواری است.

5.ایمان وتقوا زمینه ساز عمل به دستورات الهی

6.رشد ایمان وتقوا در جامعه مایه برچیده شدن اقتصاد ربوی از آن

                                                     تفسیر راهنما/ج1/ص252و253

  به همت حمزه لوی طلبه ی سال دوم

واتقوا یوما لا تجزی نفس عن نفس شیئا ولایقبل منها شفاعه ولا یوخذ منها عدل ولا هم ینصرون.(48بقره)

  حاکم وقاضی صحنه قیامت کسی است که جز عمل پاک را قبول نمی کند.چنان که در آیات 88و89 شعراءمی خوانیم روزی که نه مال به درد می خورد ونه فرزندان مگر آنهایی که دارای روح سالم پاک وبا ایمان هستند.در حقیقت آیه فوق اشاره به این است که در این دنیا چنین معمول است:برای نجات مجرمان از مجازات از طرق مختلفی وارد می شوند. گاه یک نفر جریمه دیگری را پذیرا می شود وآن را ادا می کند. اگر این معنی ممکن نشد متوسل به شفاعت می گردد واشخاصی را بر می انگیزد که از او شفاعت کنند. باز اگر این هم نشد سعی می کنند با پرداختن غرامت خود را آزاد سازند واگر دسترسی به این کار هم نداشت ازدوستان ویاران کمک می گیرد تا از او دفاع کنند تا گرفتار چنگال مجازات نشود. اینها طرق مختلف فرار از مجازات در دنیاست ولی قرآن می گوید: اصول حاکم بر مجازات ها در قیامت به کلی از این امور جداست وهیچ یک از این امور در آنجا به کار نمی آید. تنها راه نجات پناه بردن به سایه ایمان وتقوا واستمداد از لطف پروردگار است.

  بدون شک مجازات های الهی  چه در این جهان وچه در قیامت جنبه انتقامی ندارد بلکه همه آنها در حقیقت ضامن اجرا برای اطاعت از قوانین و در نتیجه پیشرفت وتکامل انسانهاست. بنابراین هر چیز که این ضامن را تضعیف کندباید از آن احتراز جست تا جرات وجسارت برگناه در مردم پیدا نشود. از سوی دیگر نباید راه بازگشت واصلاح را به کلی بر روی گناه کاران بست بلکه باید به آنها امکان داد خود رااصلاح کنند و به سوی خدا وپاکی تقوا بازگردند. شفاعت به معنای صحیحش برای حفظ همین تعادل است و وسیله ایست برای بازگشت گناهکاران وآلودگان وبه معنی غلط ونادرستش موجب تشویق وجرات بر گناه است.کسانی که جنبه های مختلف شفاعت ومفاهیم صحیح آن را از هم تفکیک نکرده اند گاه به کلی منکر مساله شفاعت شده ،آن را با توصیه وپارتی بازی در برابر سلاطین وحاکمان ظالم برابر می دانند! وگاه مانند وهابیان آیه فوق را که می گوید((لا یقبل منها شفاعه)) در قیامت از کسی شفاعت پذیرفته نمی شود ʻبدون توجه به آیات دیگر دستاویز قرار داده وبه کلی شفاعت را انکار کرده اند. به هر حال ایرادهای مخالفان شفاعت را در چند مطلب می توان خلاصه کرد:

1.اعتقادبه شفاعت روح سعی وتلاش را تضعیف می کند

2.انعکاسی از جامعه های عقب مانده وفئودالیته است.

3.موجب تشویق به گناه ورها کردن مسئولیت هاست.

4.یک نوع شرک وچندگانه پرستی ومخالف قرآن است.

5.مفهومش دگرگون شدن احکام خدا وتغییر اراده وفرمان اوست. ولی به طوری که خواهیم گفت: همه این ایرادها از آنجا ناشی شده که شفاعت را از نظر مفهوم قرآنی با شفاعت های انحرافی رایج در میان عوام مردم اشتباه کرده اند. …

                                                                    تفسیر نمونه/ج1/ص267

1.قیامت روزی پرمخاطره که باید برای مصونیت از آن وسیله کارسازی را تدارک دید.

2.ایمان به قرآن پیروی از دستورات خدا وپرهیز از محرمات وسیله محافظت آدمی در برابر مخاطرات روز قیامت است.

3.برپایی نماز و پرداخت زکات  و شرکت در نماز جماعت از جمله سببهای کارساز برای دور ماندن از مخاطرات روز قیامت

4.هیچ کس در قیامت تاوان گناه دیگری را نخواهد پرداخت.

                                                                            تفسیر راهنما/ص131

 به همت حمزه لوی طلبه سال دوم

فان لم تفعلوا ولن تفعلوا فاتقواالنار التی وقودها الناس والحجاره اعدت للکافرین(24بقره)

پس طعنه به قرآن نزنید وبپرهیزید از آتشی که هیزمش مردم تبهکار است وسنگهای خارا که  الهی برای کافران مهیا کرده است.

طبرسی ذیل آیه ((فاتقوا النار…)) در کتاب احتجاج به سند خود از امیرالمومنین (علیه السلام)روایت کرده که ایشان فرموده اند: با پیامبر اکرم(ص) از کنار کوهی عبور کردیم دیدیم کوه گریان است.رسول اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم )سوال فرمود:چرا گریان باشی؟ عرض کرد یا رسول الله !روزی حضرت عیسی از جلوی من عبور می نمود در حال که یاران خود را موعظه می فرمود وآنها را ازآتش می ترسانید که هیزمش مردمان وسنگها هستند ومن می ترسم ازجمله سنگها بوده باشم.فرمود:نترس آنها سنگهای گوگردی هستند.کوه آرام وقرار گرفت.

 تفسیر جامع /صفحه 201و202

 وگفته شد مقصود از سنگها ان بتهایی هستند که آنها را قرین خود ساخته اند و مورد عبادت قرار داده اند به نیت طمع ورزی در شفاعت آنها. آنچنان که در آیه 98 انبیا آمده.

 در تفسیر قمی از امام صادق(ع) آمده) این آتشی که شما در اختیار دارید یک جزء از 70جزء از آن آتش جهنم می باشد در حالی که 70بار با آب خاموش شده سپس ملتهب گردیده و اگر با آب خاموش نگشته بود هیچ انسانی نمی توانست آن را خاموش سازد. آن اصنام وبت ها در روز قیامت آورده می شوند تا روی آتش قرار داده شوند ناله و فریادی می کشند که ملک مقرب و نبی مرسلی باقی نمی ماند جز آنکه از ترس او روی دو زانوی خود قرارمی گیرد.

                                               تفسیر صافی صفحه140و141

((وقود))به معنای آتشگیره است یعنی ماده قابل اشتعال مانند، هیزم(نه به معنی آتش زنه همچون کبریت یا جرقه ای که با سنگ ایجاد می شود).آتش دوزخ از درون خود انسانها وسنگها شعله ور می شود وبا توجه به این حقیقت که امروز ثابت شده همه اجسام جهان در درون خود آتشی عظیم نهفته دارند (یا به تعبیر دیگر انرژی هایی که قابل تبدیل به آتش هستند) درک این معنی مشکل نیست ولزومی ندارد که آتش سوزان را شبیه آتشهای معمولی این جهان بدانیم. در آیات6و7سوره همزه می خوانیم: آتش سوزان پروردگار که از درون دلها سرچشمه می گیرد وبر قلبها سایه می افکند واز درون به برون سرایت می کند.برعکس آتشهای این جهان که از بیرون به درون می رسد.

تفسیر جوان /صفحه50

 به همت حمزه لوی:طلبه ی سال دوم

راهکاری برای متقی شدن

 خطاب((یا ایها الناس)) در قرآن در حدود 20 بار تکرار شده ویک خطاب جامع وعمومی است ونشان می دهد که قرآن مخصوص نژاد وقبیله وطایفه وقشر خاصی نیست بلکه همگان را در این دعوت عام شرکت می دهدʻهمه را دعوت به پرستش خدای یگانه ومبارزه با هرگونه شرک وانحراف از خط توحید می کردند.ب رای برانگیختن حس شکرگزاری مردم وجذب آنها به عبادت پروردگار ازمهمترین نعمت که نعمت خلقت وآفرینش همه انسانهاست شروع می کند. نعمتی که هم نشانه قدرت خداست وهم علم وحکمت او وهم رحمت خاص وعامش. چرا که در خلقت انسانʻ این گل سرسبد هستیʻ نشانه های علم وقدرت بی پایان خدا ونعمتهای گسترده اش کاملا به چشم می خورد.آنها که در برابر خدا خاضع نیستند واو را پرستش نمی کنندʻغالبا به خاطر این مساله است که در آفرینش خویش و پیشینیان نمی اندیشند وبه این نکته توجه ندارند که این آفرینش بزرگ را نمی توان به عوامل کوروکر طبیعی نسبت داد واین نعمتهای حساب شده وبی نظیر را که در جسم وجان انسان نمایان است. نمی توان از غیر مبدا علم وقدرت بی پایانی دانست. بنابراین یادآوری این نعمتها هم دلیلی است بر خداشناسی وهم محرکیست برای شکرگزاری.

نتیجه این پرستش تقوا وپرهیزگاریست(لعلکم تتقون) بنابراین عبادتها ونیایشهای ما چیزی بر جاه وجلال خدا نمی افزاید همانگونه که ترک آنها چیزی از عظمت مقام او نمی کاهدʻ این عبادتها کلاسهای تربیت برای آموزش تقواست. تقوا همان احساس مسئولیت و خودجوشی درونی که معیار ارزش انسان ومیزان سنجش شخصیت اوست.

                                                           تفسیر جوان/ج1/صفحات45و46

جمع آوری مطالب خانم حمزه لوی طلبه ی سال دوم

 ریشه ی تقوا در کتب لغوی:

تقوا در اصل از ماده (وقایه) به معنی نگهداری یا خویشتن داری است. وبه تعبیر دیگر یک نیروی کنترل درونی است که انسان را در برابر طغیان شهوات حفظ می کند ودر واقع نقش ترمز نیرومندی را دارد که ماشین وجود انسان را در پرتگاه ها حفظ واز تند روی های خطرناک باز می دارد. به همین دلیل امیر مومنان امام علی(علیه السلام) تقوا رابه عنوان یک دژ نیرومند در برابر خطرات گناه شمرده است. تا آنجا که می فرماید: بدانید ای بندگان خدا تقوا دژیست مستحکم وغیر قابل نفوذ.

در احادیث اسلامی وهمچنین کلمات دانشمندان، تشبیهات فراوانی برای تجسم حالت تقوا بیان شده.امیرالمومنین امام  علی(علیه السلام) می فرماید: تقواهمچون مرکبی است راهور که صاحبش بر آن سوار است وزمامش در دست اوست وتا دلِ بهشت او را پیش می برد. بعضی تقوا را به حالت کسی تشبیه کرده اند که از یک سرزمین پراز خاک عبور می کند، سعی دارد دامن خود را کاملا برچیند وبا احتیاط گام بردارد، مبادا نوک خاری در پایش بنشیند یا دامنش را بگیرد. ضمنا از این تشبیه به خوبی استفاده می شود که تقوا به این نیست که انسان انزوا و گوشه گیری انتخاب کند، بلکه باید در دل اجتماع باشد واگر اجتماع آلوده بود،خود را حفظ کند. امیر المومنین امام علی(ع) می فرماید: تقوا وترس از خدا، کلید گشودن هر در بسته ایست، ذخیره رستاخیز وسبب آزادی از بردگی شیطان ونجات از هر هلاکت است.ضمنا باید توجه داشت که تقوا دارای شاخه ها وشعبی است، تقوای مالی واقتصادی، تقوای جنسی واجتماعی وتقوای سیاسی و..

  تفسیرجوان/ج1

وَقِیَ:نگهداشت آنرا

وَقيٰ:حمایت کرد،پیشگیری کرد

تَقية:پرهیزکرد

وقایة:احتیاط،سرپوش زنان،حصار،پناه،حمایت

تقوی:پرهیز(اصل آن تقیی بود، یاء را به واو قلب کردند تا فرق میان فَعلیٰ صفت مونث واسم باشد.)

        المنجد/ج2/ص18تا22                                              

(وَقيٰ یَقیٰ وَقْیاً وِقایه واقیه)الشیء:ان چیزرا حفظ ونگهداری کرد.

 التقوی:بیم وترس وخوف

 تَقْوَی الله:پرهیزگاری،تقوا(اصلش (وقْیا)است.واو به تاءتبدیل شده تا میان اسن وصفت تفاوت باشد.)

 التقیه:ترس وبیم، پرهیز ودوری کردن، خوف، رازداری، پنهان کردن حق برای اجتناب از ستم حکومتهای ستمگر.

 الوَقّاء:صیغه مبالغه است. بسیار نگهدارنده ومحافظت کننده.

 الوُقِیَّه:وزنی برابر7.5

   فرهنگ معجم الوسیط عربی به فارسی/ج2

به همت خانم حمزه لوی طلبه ی سال دوم

یا ایها الناس اعبدوا ربکم الذی خلقکم و الذین من قبلکم لعلکم تتقون(21بقره)

 خداوند متعال زمانی که گروه های مکلفین اعم از پارسایانʻکافران ومنافقان را شمرد وخواص آنها را ذکر کرد و رو به آنان کرد وخطاب را از غایب به مخاطب متوجه ساخت .تا گوش سامع وشنونده را تکان دهد و او را به نشاط و حرکت وا دارد واهتمام به امرعبادت را بزرگ جلوه دهد وشان آن را با شکوه ارایه دهد ومکلفین را به تکلیف عبادت دعوت نماید.

  در تفسیر امام حسن عسگری(ع) آمده:آیه دردو وجه می باشد. یکی آن که شما را خلق کرده و پیشینیان شما را هم خلق کرده تا راه تقوا را پیش گیریدʻآن چنانکه در آیه پنجاه و شش ذاریات فرموده: (وماخلقت الجن والانس الا لیعبدون) و وجه دیگر آیه این است که(اعبدوا ربکم الذی خلقکم والذین من قبلکم)یعنی خدا را عبادت کنید .شاید به مرحله تقوا و وقایت از آتش برسید وکلمه (لعل) از سوی پرودگار عالم واجب ولازم را می رساند.چون او والاتر از آن است که بندگان خود را بدون فائده به زحمت وتعب افکند ودر فضل واحسان خود به طمع وادارد سپس او را ناامید و مایوس گرداند. بنابر وجه اول کلمه ((لعلکم))متعلق به(خلقکم) می باشد و مقصود از تقواʻعبادت واطاعت الهی  است. وبنابروجه دوم متعلق به کلمه (اعبدوا) می باشد ومقصود از تقوا حذر،پرهیز وپروا می باشد وامام با جمله ی ((آن را دو وجه است)) تنبیه نمود بر اینکه قرآن دارای وجوه متعددی است و حمل آن بر جمع صحیح است ونظائر آن در کلام ائمه هدی(علیه السلام)خواهد آمد وچند وجه بودن کلام بر بلاغت و لطافت قرآن می افزاید.

   ترجمه صافی/جلد1/صفحات137و138

به همت حمزه لوی: طلبه ی سال دوم

ادامه نکات درباره ویژگی متقین در آیات سوره بقره
4.ایمان به تمام پیامبران:
ویژگی دیگر پرهیزگاران ایمان به تمام پیامبران وبرنامه های الهی ست.قرآن می گوید ((آنها کسانی هستند که به آنچه برتو نازل شده وآنچه پیش از تونازل گردیده ایمان دارند.)) به این ترتیب نه تنها اختلافی از نظر اصول و اساس در دعوت انبیا نمی بینند،بلکه آنهارا معلمان ومربیان هماهنگی می داند که یکی پس از دیگری در این آموزشگاه بزرگ جهان انسانیت برای پیشبرد انسانها در سیر تکاملیشان گام می گذارند. آنها نه تنها ادیان آسمانی را مایه تفرقه و نفاق نمی شمارند بلکه با توجه به وحدت اصولی آنها وسیله ای برای ارتباط وپیوند میان انسانها می دانند.کسانی که دارای این درک و دید باشند روح خود را از تعصب پاک می سازند.وبه آنچه همه پیامبران الهی برای هدایت وتکامل انسانها آورده اند ایمان پیدا می کنند.همه هادیان وراهنمایان راه توحید را محترم می شمارند.البته ایمان به دستورات پیامبران پیشین مانع از آن نخواهد بود که فکروعمل خود را به آیین اخرین پیامبر که آخرین حلقه سلسله تکاملی ادیان است تطبیق دهند.چرا که اگر غیر از این کنند در مسیر تکاملی خود گامی به عقب برداشته اند.

5.ایمان به رستاخیز:
ایمان به رستاخیز آخرین صفتی است که در این سلسله از صفات برای پرهیزگاران بیان شده است آنها به آخرت قطعا ایمان دارند.آنها یقین دارند که انسان مهمل وعبث وبی هدف آفریده نشده اند.آفرینش برای او خط سیری تعیین کرده است که با مرگ هرگز پایان نمی گیرد چرا که اگر در همین جا همه چیز ختم می شد مسلما این همه غوغا برای این چند روز زندگی عبث و بیهوده بود. او اعتراف دارد که عدالت مطلق پروردگار در انتظار همگان است وچنان نیست که اعمال ما در این جهان بی حساب وپاداش باشد.این اعتقاد به او آرامش می بخشد از فشارهایی که در طریق انجام مسئولیتها براو وارد می شود نه تنها رنج نمی برد بلکه از آن استقبال می کند.همچون کوه در برابر حوادث می ایستد،در برابر بی عدالتی ها تسلیم نمی شود و مطمئن است کوچکترین عمل نیک و بد پاداش وکیفر دارد،بعد از مرگ به جهانی وسیعتر که خالی از هرگونه ظلم وستم است انتقال می یابد واز رحمت وسیع الطاف پروردگار بهره مند می شود. ایمان به آخرت یعنی شکافتن دیوار عالم ماده و ورود در محیطی عالی تر و والاتر که این جهان مزرعه ای برای ان واموزشگاهی برای آمادگی هرچه بیشتر در برابر آن محسوب می شود.حیات وزندگی این جهان هدف نهایی نیست بلکه جنبه مقدماتی دارد ودوران سازندگی برای جهان دیگر است.زندگی در این جهان همچون زندگی دوران جنینی است که هرگز هدف آفرینش انسان آن نبوده بلکه یک دوران تکاملیست برای زندگی دیگری ولی تا این جنین سالم ودور از هرگونه عیب متولد نشود، در زندگی بعد از آن خوشبخت وسعادتمند نخواهد بود .ایمان به رستاخیز اثر عمیقی در تربیت انسانها دارد. به آنها شهامت وشجاعت می بخشد زیرا بر اساس آن،اوج افتخار در زندگی این جهان ،شهادت در راه یک هدف مقدس الهی است.که آن محبوبترین اشیاء برای فرد با ایمان وآغازیست برای یک زندگی ابدی وجاودانی.
تفسیر جوان/جلد 1/تالیف دکتر محمد بیستونی/ چاپ 2/صفحه20تا29

به همت خانم حمزه لوی: طلبه ی سال دوم

میلاد مبارک حضرت فاطمه ی معصومه(سلام الله علیها)

را به شما بزرگواران و دوستداران حضرتش تبریک عرض می کنیم.

در آغاز سوره ی بقره، ویژگی متقین از نظر ایمان وعمل در پنج عنوان مطرح می شود:ایمان به غیب-اقامه نماز-انفاق از همه مواهب-ایمان به دعوت همه انبیا-ایمان به رستاخیز

که در این قسمت به سه ویژگی اشاره می کنیم.

1.ایمان به غیب(الذین یومنون بالغیب)
غیب وشهود دو نقطه مقابل یکدیگرند.عالم شهودʻعالم محسوسات است وجهان غیبʻماورای حس.زیرا غیب در اصل به معنای چیزی است که پوشیده وپنهان است وچون عالم ماورای محسوسات ازحس ما پوشیده است به ان غیب گفته میشود.

هوالله الذی لا اله الا هوعالم الغیب والشهاده هوالرحمن الرحیم(22حشر)

ایمان به غیب درست، نخستین نقطه ایست که مومنان را از غیر آنها جدا می سازد وپیروان ادیان آسمانی را در برابر منکران خدا و وحی وقیامت قرار میدهد و به همین دلیل نخستین ویژگی پرهیزگاران ایمان به غیب ذکر میشود.

2.ارتباط با خدا(ویقیمون الصلاه)) 
ویژگی دیگر افراد پرهیزگار این است که نماز را به پا می دارند.نماز که رمز ارتباط با خداست مومنانی را که به جهان ماورا ی طبیعت راه یافته اند در یک رابطه دائمی وهمیشگی با آن مبدا بزرگ آفرینش نگه میدارد.آنها تنها در برابر خدا سر تعظیم خم می کنند وتنها تسلیم آفریننده بزرگ جهان هستی هستند وبه همین دلیل دیگر خضوع در برابر بتها ویا تسلیم شدن در برابر جباران وستمگران در برنامه آنها وجود نخواهد داشت.

3.ارتباط با انسان ((ومما رزقناهم ینفقون)):
آنها علاوه بر ارتباط دائم باپروردگارʻرابطه نزدیک ومستمری با خلق خدا دارندوبه همین دلیل سومین ویژگی آنها را قرآن چنین بیان میدارد:از تمام مواهبی که به آنها روزی داده ایم انفاق می کنند.قابل توجه این که قرآن نمی گوید: از اموالشان انفاق می کنند بلکه می گویداز آنچه به آنها روزی داده ایم و به این ترتیب مساله انفاق را چنان تعمیم میدهد که تمام مواهب مادی ومعنوی را در بر می گیرد.بنابراین پرهیزگاران تنها کسانی اند که نه تنها از اموال خود بلکه از علم وعقل و دانش ونیروی جسمانی ومقام وموقعیت اجتماعی خود وخلاصه از تمام سرمایه های خویش به کسانی که نیاز دارند می بخشند. بی آنکه انتظار پاداشی داشته باشند و دیگر اینکه انفاق یک قانون عمومی در جهان آفرینش ومخصوصا در سازمان بدن هر موجود زنده است.قلب انسان تنها برای خود کار نمیکند بلکه از آنچه دارد به تمام سلولها انفاق می کند واصولا زندگی دسته جمعی بدون انفاق مفهومی ندارد.درباره انفاق واهمیت واثرات آن به جلد 2تفسیر نمونه صفحات268-232 ذیل آیات 274-261سوره بقره مراجعه نمایید.در حدیثی امام صادق (ع)در تفسیر جمله ((ومما رزقناهم ینفقون )) فرمودند:مفهوم آن ،این است:از علوم ودانشهایی که به آنها تعلیم داده ایم نشر می دهند و به نیازمندان می آموزند.مفهوم این سخن آن نیست که انفاق مخصوص به علم است .بلکه چون غالبا نظرها در مساله، متوجه انفاق مالی می شودʻامام با ذکر این نوع انفاق معنوی می خواهد گستردگی مفهوم انفاق را روشن سازد.ضمنا به خوبی مشخص می شود که انفاق در این آیه فقط زکات واجب و مستحب نیست .بلکه معنای وسیعتری دارد وهرگونه کمک بلا عوضی را در بر می گیرد.

به همت خانم حمزه لوی طلبه ی سال دوم

ذلک الکتاب لاریب فیه هدی للمتقین(2بقره)
این کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد و مایه هدایت پرهیزگاران است.

چرا هدایت قرآن ویژه پرهیزگاران است؟
مسلما قرآن برای هدایت همه جهانیان نازل شده ولی چرا در آیه فوق هدایت قرآن مخصوص پرهیزگاران معرفی گردیده؟علت این است که تا مرحله ای از تقوا در وجود انسان نباشد(مرحله تسلیم در مقابل حق وپذیرش انچه هماهنگ با عقل وفطرت است.)محال است انسان از هدایت کتاب های آسمانی ودعوت انبیا بهره گیرد.به تعبیر دیگر افراد فاقد ایمان دوگروه هستند:گروهی که در جستجوی حق اند و این مقدار از تقوا در دلهای آنان وجود دارد که هر جا حق را ببینند پذیرا می شوند.گروه دیگر افراد لجوج ومتعصب وهواپرستی هستند که نه تنها در جستجوی حق نیستند بلکه هرجا آن را بیابند برای خاموش کردنش تلاش می کنند.
مسلما قرآن وهر کتاب آسمانی تنها به حال گروه اول مفید بوده وهست وگروه دوم از هدایت آن بهره ای نخواهند گرفت وبه تعبیر دیگرعلاوه بر((فاعلیت فاعل))و((قابلیت قابل ))نیز شرط است.هم در هدایت تکوینی وهم در هدایت تشریعی.
زمین شوره زار هرگز سنبل برنیارد اگرچه هزاران مرتبه بر آن باران ببارد بلکه باید زمین آماده باشد تا از قطرات زنده کننده باران بهره گیرد.سرزمین وجود انسانی نیز تا از لجاجت وعناد وتعصب پاک نشود بذر هدایت را نمی پذیرد ولذا خداوند میفرماید((قرآن هادی وراهنمای متقیان است))
تفسیرجوان/تالیف محمد بیستونی/چاپ دوم/جلداول/صفحه23

به همت خانم حمزه لوی طلبه ی سال دوم

با سلام وآرزوی پیروزی و پایندگی شما کاربران گرامی

مسافر مشهد مقدسم

تا چند روزی شاید پست نگذارم

سلام تک تک شما را به امام رضا(علیه السلام) می رسانم

به امید دیدار

التماس دعا

سلام شما ؟

-عالم ربانی ، انسان

شریف و روحانی.

ببخشید کارت شناسایی، مدرکی، کاغذ نوشته ای؟

کیف خودش رو می گرده و با نگاهی مردد،می گوید همین جا بود، ولی نمی دونم …؟

-گفتم : نگران نباش، بدون کاغذ نوشته هم قبول می کنیم.

جدی ، چه خوب! پس کلیک کنم دیگه ؟!

-نه، صبرکن، شرط داره.

با تعجب نگاهم می کنه و می گه چه شرطی؟

-می گم: عالم ربانی کسی است که سر و کارش با تحصیل و تدریس قرآن باشه.

نگاهم می کنه انگار متوجه صحبتم نشده.

-چرا اینطور نگاه می کنی؟ از خودم نمی گم!

(…کونوا ربانیین بما کنتم تعلمون الکتاب و بما کنتم تدرسون)

آل عمران آیه ی79

با تفکر گفت : ان شاءالله که غیر این نیست.

ولی بررسی کنم ، زود جواب می دهم.

-اشکالی نداره، اگر فهمیدیم که ربانی نیستیم فعلا، هنوز دیر نشده .

-هنوز زنده ایم، و ماهی رو هر وقت از آب بگیریم تازه است.

لبخندی زد و گفت: درسته

خداحافظ

برام دست تکون داد 

-خدا پشت و پناهت

آیت الله سید عبد الکریم کشمیری می فرماید:

در نیمه ی شعبان سوره ی یس ،سه بار خوانده شود،

 یکی به نیت سلامتی ،

دیگر به نیت رزق

وسومی به نیت طول عمر

نجات بخش گرفتاران/ص72